Zwartboek met klachten over corruptie overhandigd aan Bulgaarse overheid
Vlaams parlementslid Güler Turan en Europese parlementsleden Kati Piri en Kathleen Van Brempt overhandigen zwartboek aan Bulgaarse regering
Na tien jaar EU-lidmaatschap zijn er nog steeds honderden klachten van EU-burgers over het betalen van smeergeld aan de Bulgaarse grens en steekpenningen aan corrupte politie-ambtenaren. Dat stellen Europese parlementsleden Kati Piri en Kathleen Van Brempt (S&D) én Vlaams parlementslid Güler Turan (sp.a) in een zwartboek dat ze woensdag aan de Bulgaarse regering overhandigen. Vanaf januari wordt Bulgarije voorzitter van de Europese Unie.
Het zwartboek bevat ruim 200 klachten van reizigers die afgelopen zomer het slachtoffer werden van serieuze misstanden in Bulgarije. De meest gehoorde klachten zijn:
- extreem lange wachttijden aan de Turks-Bulgaarse grens
- het betalen van smeergeld aan grens- en douane-ambtenaren
- verplicht betaalde desinfectie van alle auto's
- corrupte politie die onterechte boetes uitdeelt
- verkoop van wegenvignetten boven de officiële prijs
Afgelopen zomer bond het Nederlandse Europese parlementslid Kati Piri de kat de bel aan, nadat ze verschillende klachten had gekregen van Turkse Nederlanders die aan de Bulgaars-Turkse grens geconfronteerd werden met praktijken van corruptie. “Dezelfde ervaringen krijg ik in vakantiemaanden ook voortdurend te horen,” zegt Vlaams parlementslid Güler Turan. “Duizenden Vlaamse Turken reizen jaarlijks naar hun familie en worden aan de grens met pesterijen en afpersing geconfronteerd. Bulgarije ontvangt miljoenen aan EU-subsidies om een einde te kunnen maken aan corruptie. Na jaren van klachten over corruptie aan de grens, blijkt uit ons onderzoek dat tot op heden geen douanebeambte in Bulgarije daadwerkelijk is veroordeeld voor dergelijke illegale praktijken. EU-burgers met een Turkse achtergrond hebben daardoor ook het gevoel dat ze niet serieus worden genomen. Deze klachten moet de Bulgaarse regering dan ook ernstig nemen.”
Bulgarije is het enige EU-land waar men verplicht de auto moet desinfecteren tegen betaling. Dit zorgt voor nog langere wachttijden. Merkwaardig genoeg moeten reizigers die vanuit Turkije naar Griekenland gaan, hun auto's niet laten desinfecteren. "Het verplicht desinfecteren van auto's kan noodzakelijk zijn als er sprake is van een gevaar voor de volksgezondheid, zoals bij een uitbraak van mond- en klauwzeer,” zegt Piri. “Maar er is geen bewijs dat dit het geval is in Turkije. Daarmee lijkt de maatregel vooral een manier om de Bulgaarse staatskas te spekken."
Na de zomer deden Piri, Van Brempt en Turan een oproep via sociale media om de ervaringen van EU-burgers die via Bulgarije naar Turkije reizen, te bundelen. “We hebben nu zo’n 200 getuigenissen verzameld. Die hebben we geanonimiseerd en overhandigen we aan de Bulgaarse ambassade,” zegt Turan.
Piri en Van Brempt stelden over de kwestie ook enkele schriftelijke vragen aan de Europese Commissie, maar hebben daarop nog geen antwoord gekregen. Het zwartboek wordt ook naar de Europese Commissie gestuurd. Güler Turan kaartte het probleem ook aan in het Vlaams parlement. “Minister-president Bourgeois neemt het probleem ernstig en zei dat hij het bij zijn Europese collega’s ter sprake zou brengen,” zegt Turan.
De komende zes maanden zullen Van Brempt, Turan en Piri de dialoog blijven zoeken met Sofia in de hoop dat er komaf zal gemaakt worden met deze praktijken tegen de zomer van 2018.
Paar quotes uit het rapport:
“Wij stonden (aan de grens) gedurende zeven uur in de rij. Toen het onze beurt was, moesten we onze hele auto leeg maken. De kinderen moesten we wakker maken. Na zeven uur waren we helemaal kapot en de controle zelf duurde ook een uur. Ze vertelden ons dat het heel lang kon duren, maar dat, als we betaalden, het wat sneller kon gaan…”
“Ik stond voor de stoplichten in Sofia. De politie hield me tegen en beweerde dat ik door het rode licht had gereden. Dat was niet zo. Ik moest mijn autopapieren en mijn paspoort tonen. De politieman vertelde me dat ik een boete van 1000 euro moest betalen. Daarna zei hij plotseling dat ik ter plekke 500 euro moest betalen. Ik zei dat ik dat niet kon betalen. Ik had dat bedrag niet cash bij mij. Maar ik wilde wel met een kaart betalen. Daarna dreigde hij dat ik moest betalen, anders zou hij me niet doorlaten. Nadat we even gepraat hadden, moest ik hem nog 150 euro betalen. Ik vroeg waarom hij geen boete uitschreef? Hij haalde een boekje boven en overhandigde me een stukje papier waarop 150 euro geschreven stond. Maar het was geen officieel politiedocument.”
“Op weg naar Turkije, vlak na de grenscontrole, is er een loket dat vignettes verkoopt. De prijs was 8 euro, maar ik had geen muntstukken bij en betaalde 10 euro. Ik wachtte om nog 2 euro terug te krijgen, maar zij keek al naar de volgende klant. Ik zei in het Engels: “the rest please”, maar ze deed alsof ze me niet hoorde.”
