Grupa S&D pomogła zapewnić silny mechanizm solidarności, obejmujący minimalny poziom relokacji między państwami członkowskimi, a także środki finansowania i budowania potencjału, które mają być nadzorowane przez unijnego koordynatora ds. solidarności. Mechanizm ten pomoże państwom członkowskim, które doświadczają powtarzających się napływów migrantów po operacjach poszukiwawczo-ratowniczych lub „presji” wynikającej z migracji spowodowanej utrzymującą się dużą liczbą przyjazdów. Wzmocniliśmy także przepisy dotyczące łączenia rodzin w ramach procesu azylowego i przyjęliśmy bardziej sprawiedliwe przepisy umożliwiające wiązanie osób ubiegających się o azyl z państwami członkowskimi, z którymi łączą ich więzy edukacyjne.
Grupa S&D usilnie walczyła o to, aby procedura dla osób ubiegających się o azyl w dalszym ciągu opierała się na indywidualnej ocenie ich sytuacji. Dążyliśmy do przyjęcia bardziej wyważonych przepisów chroniących indywidualne prawo do azylu, w szczególności poprzez zapewnienie bezpłatnej pomocy prawnej wszystkim wnioskodawcom oraz zapewnienie większej przejrzystości prawnej w kwestii stosowania koncepcji „bezpiecznego kraju trzeciego”.
Grupa S&D zapewniła obowiązkowe kontrole tożsamości, bezpieczeństwa, zdrowia i narażenia na zagrożenia w przypadku wszystkich osób przybywających nielegalnie na granice zewnętrzne UE, osób przybywających w wyniku operacji SAR oraz ubiegających się o azyl na granicach zewnętrznych. Zapewniliśmy utworzenie w każdym państwie członkowskim mechanizmu monitorowania dla nadzorowania ochrony praw podstawowych podczas procesu kontroli przesiewowej.
Grupa S&D ustanowiła większą solidarność w sytuacjach kryzysowych, zapewniając podział odpowiedzialności za osoby ubiegające się o azyl w takich okolicznościach pomiędzy państwami członkowskimi. Ustanowiliśmy także ścieżkę przyspieszonego przyznawania ochrony międzynarodowej osobom potrzebującym, umożliwiając w ten sposób państwom członkowskim przeznaczanie zasobów tam, gdzie będą one najbardziej potrzebne. Kierując się pozytywnym przykładem ochrony tymczasowej udzielonej Ukraińcom po rosyjskiej inwazji, utrzymaliśmy w prawie UE dyrektywę o ochronie tymczasowej (Komisja proponowała jej uchylenie).
Zdecydowanie bronimy Karty Praw Podstawowych, a w szczególności jej art. 18, opartego na Konwencji Genewskiej z 1951 roku, dotyczącego statusu uchodźców i Protokołu do niej z 1967 r. Wierzymy w obronę, a nie łamanie naszych zobowiązań wynikających z prawa międzynarodowego.
W obecnej kadencji walczyliśmy o nowy pakt w sprawie azylu i migracji, zdefiniowany poprzez indywidualną ocenę prawa do azylu, zawierający jasne przepisy zarówno dla osób ubiegających się o azyl, jak i dla państw członkowskich, bez systematycznego uciekania się do procedur prowadzących do zatrzymywania dużej liczby osób na granicach zewnętrznych.
Oznacza to, że zarządzanie osobami przybywającymi do UE ubiegającymi się o azyl powinno być wspólnym obowiązkiem państw członkowskich; nie można pozostawiać go państwom członkowskim, do których przybywają one po raz pierwszy, ani państwom członkowskim, do których wiele z tych osób chciałoby trafić; powinno to odbywać się wspólnie pomiędzy państwami członkowskimi zgodnie ze sprawiedliwymi i zrównoważonymi przepisami.
Ratowanie życia na morzu jest obowiązkiem moralnym, humanitarnym i prawnym wynikającym z prawa międzynarodowego. Wymaga to bardziej proaktywnego i skoordynowanego podejścia do operacji SAR ze strony Unii i jej państw członkowskich, aby zredukować rosnącą liczbę ofiar śmiertelnych wśród migrantów próbujących przepłynąć Morze Śródziemne.
Potrzebne jest bardziej kompleksowe i spójne podejście do legalnej migracji do UE, mające na celu zaoferowanie osobom z krajów trzecich możliwości legalnego przybycia do UE w celu podjęcia pracy. Powinno to pozwolić UE uporać się z niedoborami siły roboczej, pomóc w zapobieganiu wyzyskowi znajdujących się w trudnej sytuacji pracowników, często pracujących nielegalnie, a także zmniejszyć poziom nielegalnej migracji (w wyniku której ludzie często trafiają w ręce przestępczych przemytników, którzy dla zysku narażają ludzkie życie).
W ramach współpracy z krajami trzecimi należy kierować się zasadą równego partnerstwa. Musimy odejść od obarczania polityczną odpowiedzialnością niestabilnych i niedemokratycznych rządów w ramach niezrównoważonych i nieformalnych porozumień. Grupa S&D wspiera współpracę z krajami trzecimi w zakresie handlu, wiz, bezpieczeństwa lub inwestycji, ale nie popiera porozumień z rządami i przywódcami, którzy nie przestrzegają praworządności i praw człowieka.
Potrzebne jest długofalowe podejście, w ramach którego UE będzie kłaść większy nacisk na rozwiązywanie problemów geopolitycznych mających wpływ na podstawowe przyczyny migracji, takie jak wojny, ubóstwo, korupcja, głód i brak szans. UE i jej państwa członkowskie muszą inwestować, aby budować potencjał, ułatwiać inwestycje w edukację, wzmacniać systemy zarządzania azylem oraz umacniać systemy prawne i sądowe w krajach trzecich.
Konieczna jest bardziej kompleksowa reakcja na integrację na szczeblu UE, w tym poprzez umożliwienie bezpośredniego udostępniania unijnych funduszy regionalnym, gminnym i lokalnym władzom w celu finansowania projektów służących integracji w terenie.
Ochrona granic zewnętrznych powinna odbywać się w ramach realistycznej polityki zarządzania migracją oraz akceptację tego, że budowa murów nie powstrzyma ludzkiego instynktu przetrwania.
