Καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόκειται να παρουσιάσει το πολυαναμενόμενο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τους Ωκεανούς αυτή την Πέμπτη - πριν από τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς που θα πραγματοποιηθεί στη Νίκαια (Γαλλία) στις 9-13 Ιουνίου - η Ομάδα S&D προτρέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση να ανταποκριθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ο χρόνος για αόριστες δεσμεύσεις και ήπιες πολιτικές έχει τελειώσει. Αυτό που χρειάζεται τώρα η Ευρώπη είναι ένα τολμηρό, δεσμευτικό και φιλόδοξο σχέδιο για την αντιμετώπιση των επιταχυνόμενων περιβαλλοντικών, γεωπολιτικών και κοινωνικών απειλών που αντιμετωπίζουν οι ωκεανοί και οι παράκτιες κοινότητές μας.
Για τα S&D, το Σύμφωνο για τους Ωκεανούς αποτελεί μια ιστορική ευκαιρία - αλλά μόνο αν συνοδεύεται από έναν συγκεκριμένο οδικό χάρτη και από εκτελεστούς και μετρήσιμους στόχους. Πρέπει να γίνει ένα πραγματικό μέσο για την καταπολέμηση της κρίσης του κλίματος και της βιοποικιλότητας, την ενίσχυση της ευρωπαϊκής κυριαρχίας σε έναν όλο και πιο ασταθή κόσμο και την επίτευξη απτών βελτιώσεων για τις παράκτιες κοινότητες και τους αλιείς.
Ο Christophe Clergeau, συν-αντιπρόεδρος του S&D για την Πράσινη Συμφωνία, δήλωσε: "Η Πράσινη Συμφωνία είναι μια από τις σημαντικότερες προτεραιότητες της ΕΕ:
"Η πρόσφατη έγκριση της εξόρυξης σε βαθιά θαλάσσια ύδατα από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια αυστηρή προειδοποίηση: οι ωκεανοί μας παραμένουν υπό πολιορκία. Η Ευρώπη πρέπει να ηγηθεί της αντίστασης ενάντια σε αυτή την οικολογική καταστροφή. Οι ωκεανοί είναι η μεγαλύτερη δεξαμενή διοξειδίου του άνθρακα στον κόσμο. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς μας συμμάχους στον αγώνα για το κλίμα - και όμως συνεχίζουμε να επιτρέπουμε τη λεηλασία τους. Πρέπει να δράσουμε για να αποκαταστήσουμε τους ωκεανούς μας, να προστατεύσουμε τη θαλάσσια βιοποικιλότητα, να υλοποιήσουμε μια ατζέντα μηδενικής ρύπανσης και μια συνθήκη για τα πλαστικά, να τερματίσουμε καταστροφικές πρακτικές όπως η εξόρυξη σε βαθιά θαλάσσια ύδατα, να διασφαλίσουμε τη βιώσιμη αλιεία και να αποσυμφορήσουμε τις θαλάσσιες μεταφορές από τον άνθρακα. Δεδομένου ότι μολυσμένοι ωκεανοί σημαίνουν έλλειψη βιοποικιλότητας, τροφίμων και μέλλοντος, είναι επιτακτική ανάγκη να προστατεύσουμε το 30% των ωκεάνιων περιοχών έως το 2030, εκ των οποίων το 10% υπό υψηλό επίπεδο προστασίας, ιδίως μέσω θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών.
"Σε έναν όλο και πιο ασταθή κόσμο, η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να υπνοβατεί στις ευθύνες της. Με 25 εκατομμύρια km² Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, η ΕΕ είναι η μεγαλύτερη θαλάσσια δύναμη στον πλανήτη. Είναι καιρός να σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν κοιμώμενος γίγαντας. Η ανάκτηση της κυριαρχίας μας στα διατροφικά συστήματα, τις γαλάζιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την άμυνα ξεκινά με την ανάληψη τολμηρής, στρατηγικής δράσης στη θάλασσα.
"Πρόκειται επίσης για ένα ζήτημα κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης. Το σαράντα τοις εκατό των πολιτών της ΕΕ ζουν σε παράκτιες ή νησιωτικές περιοχές. Το Σύμφωνο για τον Ωκεανό πρέπει να προσφέρει θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας στην αλιεία, τον τουρισμό και τις πράσινες θαλάσσιες βιομηχανίες - υποστηριζόμενες από δημόσιες επενδύσεις, κατάρτιση δεξιοτήτων και στήριξη των πλοίων ευρωπαϊκής κατασκευής στη ναυτιλία μικρών αποστάσεων. Για να αξιοποιήσουμε αυτές τις ευκαιρίες, πρέπει να εισαγάγουμε την αρχή της ενσωμάτωσης της ναυτιλίας για την προσαρμογή των υφιστάμενων και νέων νομοθεσιών στις θαλάσσιες ιδιαιτερότητες.
"Και δεν πρέπει να αγνοήσουμε την κοινωνική πραγματικότητα στα νησιά, τις παράκτιες περιοχές και τις εξόχως απόκεντρες περιοχές: εκτίναξη των τιμών των κατοικιών, συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών και αυξανόμενη ανισότητα. Το Σύμφωνο πρέπει να περιλαμβάνει έναν ισχυρό κοινωνικό πυλώνα - εξασφαλίζοντας οικονομικά προσιτή στέγαση, προσαρμοσμένη στήριξη για τις απομακρυσμένες περιοχές και πραγματικές επενδύσεις στην εκπαίδευση, τις υποδομές και τις υπηρεσίες, με ισχυρούς δεσμούς με την πολιτική συνοχής και στενή συνεργασία με τις τοπικές και περιφερειακές αρχές.
"Εάν η ΕΕ θέλει να δώσει το παράδειγμα, πρέπει να το αποδείξει με φιλοδοξία και αποτελεσματική δράση. Αυτό ξεκινά με την πλήρη εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας - και όχι με την αποδυνάμωσή της στο όνομα της απλούστευσης. Για να πετύχουμε εκεί που στο παρελθόν υστερούσαμε, χρειαζόμαστε ισχυρότερη διακρατική συνεργασία μέσω στρατηγικών για τις θαλάσσιες λεκάνες και τη συντονισμένη αναθεώρηση της οδηγίας για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό (ΠΧΣ) και της οδηγίας-πλαισίου για τη θαλάσσια στρατηγική (ΟΠΘ). Το Σύμφωνο για τον Ωκεανό, προκειμένου να αποτελέσει σημείο καμπής, πρέπει να μεταφραστεί σε μια πράξη για τον Ωκεανό, σε ένα νομοθετικό κείμενο, με σαφείς, δεσμευτικές δεσμεύσεις που θα αποδίδουν στην πράξη."
