Εδώ παρουσιάζουμε μια επισκόπηση της εκτεταμένης ιστορίας της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Ομάδα S&D), η οποία έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από την ίδρυσή της το 1953. Η Ομάδα S&D έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στο πολιτικό τοπίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σημαντικά ορόσημα που επηρέασαν την οργάνωση και την κατεύθυνση της Ομάδας. Ξεκινώντας ως Σοσιαλιστική Ομάδα στην Κοινή Συνέλευση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα το 1953, η Ομάδα S&D έχει πλέον αναδειχθεί σε μία από τις πολιτικές ομάδες με τη μεγαλύτερη επιρροή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Εικόνα: Υπουργοί Εξωτερικών υπογράφουν τη Συνθήκη των Παρισίων, 1951
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Ρόμπερτ Σούμαν πρότεινε το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), η οποία τελικά θα αναπτυσσόταν και θα εξελισσόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο σοσιαλιστής Paul-Henri Spaak από το Βέλγιο έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Κοινής Συνέλευσης της ΕΚΑΧ.
Κατά την ίδια περίοδο, οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές αποκατέστησαν τους δεσμούς τους και έγιναν γνωστοί ως Σοσιαλιστική Διεθνής. Η οργάνωση δημιούργησε μια Ομάδα Μελέτης για την Ευρωπαϊκή Ενότητα και μετά από συνεδριάσεις μεταξύ Ιουλίου 1951 και Αυγούστου 1952, η Ειδική Επιτροπή συμφώνησε σε μια πολιτική δέκα σημείων προς την κατεύθυνση μιας Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, σηματοδοτώντας την πρώτη διεθνική πολιτική των σοσιαλιστικών κομμάτων για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Ως αποτέλεσμα, η Σοσιαλιστική Ομάδα στην Κοινή Συνέλευση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1952 από τα εθνικά κόμματα των έξι κρατών μελών. Μέσα σε ένα χρόνο, η Σοσιαλιστική Ομάδα δημιούργησε ένα γραφείο και μια μόνιμη γραμματεία στο Λουξεμβούργο, με τον Guy Mollet (SFIO Γαλλίας) να εκλέγεται πρόεδρος της Ομάδας. Αυτό ακολούθησε το προηγούμενο της συνεργασίας που καθιερώθηκε στο πλαίσιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και της Συμβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Εικόνα: Ο Πρόεδρος της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης (ΣΣΕ), κ. Γ: Paul-Henri Spaak & Guy Mollet, 1953
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 είχαν αρχίσει οι διαπραγματεύσεις για δύο νέες συνθήκες - την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (EURATOM). Εκτός από τον Schuman, αρκετοί άλλοι εξέχοντες πολιτικοί συμμετείχαν στη δημιουργία των συνθηκών ΕΟΚ και EURATOM. Ο Paul-Henri Spaak, για παράδειγμα, διαδραμάτισε βασικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις και ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της Συνθήκης της Ρώμης.
Το 1957 υπογράφηκε η Συνθήκη της Ρώμης, η οποία ίδρυσε επίσημα την ΕΟΚ και έθεσε τα θεμέλια για τη μελλοντική Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σοσιαλιστική Ομάδα διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην υποστήριξη μιας ισχυρότερης κοινωνικής διάστασης της συνθήκης, η οποία τελικά οδήγησε στην προσθήκη διατάξεων για την κοινωνική πολιτική και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Μία από αυτές τις διατάξεις ήταν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το οποίο παρείχε χρηματοδοτική στήριξη για κοινωνικά προγράμματα και προγράμματα απασχόλησης σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι σοσιαλιστές ήταν επίσης υπέρ της κατάργησης των εμπορικών φραγμών, αλλά μόνο με εγγυήσεις προστασίας των ευρωπαίων εργαζομένων. Αυτό ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία μιας ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς με επίκεντρο τα κοινωνικά δικαιώματα.
Το 1965 υπογράφηκε η Συνθήκη Συγχώνευσης, η οποία συγχώνευσε τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, της ΕΟΚ και της EURATOM σε μια ενιαία οντότητα γνωστή ως Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Η Σοσιαλιστική Ομάδα υποστήριξε αυτή τη συνθήκη, η οποία συνέβαλε στη δημιουργία μιας πιο ενωμένης και ολοκληρωμένης Ευρώπης.
Κατά τα πρώτα 16 χρόνια της ύπαρξής της, η Σοσιαλιστική Ομάδα είχε έξι προέδρους: Guy Mollet, Hendrik Fayat, Pierre Lapie, Willi Birkelbach, Käte Strobel και Francis Vals.
Εικόνα: Η Συνθήκη Συγχώνευσης, 1965
Καθ' όλη τη δεκαετία του 1970, η Σοσιαλιστική Ομάδα προώθησε ενεργά την ιδέα μιας οικονομικής και νομισματικής ένωσης και, το 1972, η Ομάδα παρουσίασε το δικό της σχέδιο για μια νομισματική ένωση στην Ευρώπη.
Το 1973, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία και η Δανία προσχώρησαν στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, οδηγώντας σε διεύρυνση της Σοσιαλιστικής Ομάδας. Στο τέλος της δεκαετίας, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες άμεσες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Σοσιαλιστική Ομάδα αναδείχθηκε στη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα του Κοινοβουλίου.
Το 1974, η Ομάδα μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Ομάδα των Σοσιαλιστών εργάστηκε για την προώθηση της ειρήνης και της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο. Η Ομάδα ήταν σθεναρός πολέμιος του πολέμου του Βιετνάμ και υποστήριξε τις προσπάθειες για τον τερματισμό της σύγκρουσης. Η Ομάδα υποστήριξε επίσης κινήματα για δημοκρατίες στην Ισπανία και την Πορτογαλία, τα οποία οδήγησαν στην ανατροπή των αυταρχικών καθεστώτων τους.
Βασικά σημεία εστίασης των σοσιαλιστών κατά τη δεκαετία του '70 ήταν: η ανάπτυξη της κοινωνικής διάστασης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας- το δικαίωμα στην εργασία μέσω της διασφάλισης της πλήρους απασχόλησης- μια κοινοτική βιομηχανική πολιτική- ένα πιο ανθρώπινο περιβάλλον μέσω κοινών προτύπων υγείας και ασφάλειας- η κοινωνική ασφάλιση μέσω της τυποποίησης των κοινωνικών παροχών- η κατανομή του εισοδήματος και η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων μέσω μιας κοινοτικής εισοδηματικής πολιτικής.
Εικόνα: Felipe Gonzáles, Willy Brandt και Olof Palme, 1976
Οι αρχές της δεκαετίας του 1980 σημαδεύτηκαν από οικονομικές κρίσεις και την εμφάνιση νέων δεξιών κομμάτων με εθνικές πολιτικές σε όλη την Ευρώπη. Σε απάντηση, τα σοσιαλιστικά κόμματα σε εθνικό επίπεδο ενώθηκαν ενάντια σε αυτό το νέο κύμα δεξιών κομμάτων. Το 1981, η Σοσιαλιστική Ομάδα αυξήθηκε σε μέγεθος καθώς περισσότερα αριστερά κόμματα εντάχθηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και υποστήριξαν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Το 1984, η Σοσιαλιστική Ομάδα υποστήριξε τον σοσιαλιστή Ζακ Ντελόρ ως πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σηματοδοτώντας την αρχή μιας στενής σχέσης μεταξύ τους. Η προεδρία του Ντελόρ σημαδεύτηκε από σημαντικές συνεισφορές στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, μία από τις οποίες ήταν η υποστήριξή του για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ενιαίας Αγοράς. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαπραγμάτευση της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης του 1986, η οποία αποσκοπούσε στην άρση των εμποδίων στο εμπόριο, το κεφάλαιο και την εργασία σε ολόκληρη την ΕΕ. Η δημιουργία της ενιαίας αγοράς συνέβαλε στην αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, γεγονός που με τη σειρά του είχε θετικές επιπτώσεις στις κοινωνικές πολιτικές.
Το 1989, η Ομάδα υποστήριξε την υποψηφιότητα του Ζακ Ντελόρ για δεύτερη θητεία ως Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επανεξελέγη με επιτυχία. Επιπλέον, η Ομάδα υποστήριξε τη διεύρυνση των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για να συμπεριλάβει νέα κράτη μέλη από τη Νότια Ευρώπη.
Εικόνα: Σοσιαλιστικά μέλη σε προεκλογική εκστρατεία για τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, 1989
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Σοσιαλιστική Ομάδα συνέχισε να προωθεί σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές και να υποστηρίζει τη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα στην ατζέντα των σοσιαλιστών ήταν η αναζωπύρωση του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού κατά των μεταναστών που έρχονται στις χώρες της ΕΚ. Η Ομάδα των Σοσιαλιστών ανταποκρίθηκε σε αυτές τις προκλήσεις προωθώντας πολιτικές που αποσκοπούσαν στην προώθηση της κοινωνικής συνοχής και ενσωμάτωσης, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης μέτρων για την καταπολέμηση των διακρίσεων και την προώθηση της πολυμορφίας, καθώς και των προσπαθειών για τη βελτίωση της πρόσβασης στην εκπαίδευση, την κατάρτιση και τις ευκαιρίες απασχόλησης για τους μετανάστες και άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες.
Το 1992 υπογράφηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, με την οποία δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση και καθορίστηκε το πλαίσιο για την οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση. Η Σοσιαλιστική Ομάδα διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στη συνθήκη και υποστήριξε την υιοθέτησή της. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, γεννήθηκε το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES), μια διεθνής σοσιαλιστική οργάνωση που αποτελείται από μέλη ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών κομμάτων. Κατά συνέπεια, η Σοσιαλιστική Ομάδα μετονομάστηκε σε Ομάδα του Κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (Ομάδα PES) για να δείξει τη σχέση μεταξύ των δύο οργανώσεων.
Ενόψει των εκλογών του 1994, η Ομάδα PES επικεντρώθηκε σε επτά βασικούς τομείς στη νέα Ευρωπαϊκή Ένωση: δημιουργία θέσεων εργασίας, ισότητα των φύλων, προστασία του περιβάλλοντος και των καταναλωτών, δημιουργία ειρήνης και ασφάλειας, ρύθμιση της μετανάστευσης και καταπολέμηση του ρατσισμού, καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και εργασία για τη δημοκρατία. Η Ομάδα PES κέρδισε σημαντικό αριθμό εδρών και έγινε η μεγαλύτερη ομάδα, με πρόεδρο την Pauline Green (Ηνωμένο Βασίλειο).
Η ιδέα του ενιαίου νομίσματος είχε υποστηριχθεί από τους σοσιαλιστές δεκαετίες νωρίτερα, και έτσι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Ομάδα PES υποστήριξε την εισαγωγή του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία θα έβλεπε τη δημιουργία της λίγα χρόνια αργότερα. Η Ομάδα PES, η οποία ήταν σταθεροί οπαδοί της διεύρυνσης της ΕΕ, διαδραμάτισε σημαντικό και ενεργό ρόλο στη διαδικασία προσχώρησης νέων κρατών μελών από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη χρόνια αργότερα. Υποστηρίζοντας και υποστηρίζοντας την ένταξή τους, η Ομάδα είχε καθοριστική σημασία για την προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, την ενίσχυση της σταθερότητας και την προώθηση της ευημερίας στην περιοχή.
Εικόνα: Υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, 1992
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου είχαν σημαντικό αντίκτυπο στην παγκόσμια πολιτική και η ΕΕ δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τις αλλαγές αυτές. Μια από τις συνέπειες των επιθέσεων ήταν ότι η Ομάδα PES, ένα πολιτικό κόμμα σε επίπεδο ΕΕ, άρχισε να θέτει ως προτεραιότητα την παγκόσμια συνεργασία και τις πολιτιστικές ανταλλαγές. Ταυτόχρονα, σημειώθηκε άνοδος των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων στο κοινοβούλιο της ΕΕ, τα οποία έδιναν έμφαση στις εθνικές πολιτικές και στις αντιμεταναστευτικές πολιτικές. Η τάση αυτή ήταν εμφανής στην εμφάνιση λαϊκιστικών κομμάτων σε κράτη μέλη της ΕΕ, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Δανία και οι Κάτω Χώρες.
Το 2004, ο Μάρτιν Σουλτς ανέλαβε επικεφαλής της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, η οποία είχε γίνει και πάλι η δεύτερη μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Για να δοθεί έμφαση στο κοινοβουλευτικό έργο της ομάδας και να διακριθεί από το PES, μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αργότερα, το 2009, η ομάδα υπέστη νέα αλλαγή ονομασίας και έγινε η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Ομάδα S&D), αντανακλώντας την επιθυμία να συμπεριλάβει περισσότερο τα εθνικά κόμματα-μέλη.
Ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης προτάθηκε από την Ευρωπαϊκή Συνέλευση το 2000, με τη διαδικασία σύνταξης να διαρκεί μέχρι την ενσωμάτωσή του στη Συνθήκη της Λισαβόνας το 2009. Καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Σοσιαλιστές ήταν ένθερμοι υποστηρικτές του χάρτη. Οι προσπάθειές τους συνέβαλαν καθοριστικά στη διαπραγμάτευση του περιεχομένου του Χάρτη και στη διασφάλιση της συμπερίληψής του στην τελική έκδοση της Συνθήκης. Ο Χάρτης έχει έκτοτε καταστεί βασικό έγγραφο για την προστασία και την προώθηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εικόνα: Ο Χάρτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Ο πρώην ευρωβουλευτής Jo Leinen και ο πρώην πρόεδρος της Ομάδας S&D, Martin Schulz, 2001
Μεταξύ 2010 και 2019, η Ομάδα S&D συνέχισε να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής. Το 2010, η Ομάδα τάχθηκε σθεναρά υπέρ της θέσπισης ενός φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ο οποίος αποσκοπούσε στον περιορισμό της κερδοσκοπίας και στη συμβολή στον προϋπολογισμό της ΕΕ. Κατά την ίδια περίοδο, η Ομάδα S&D υποστήριξε τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας για την πρόληψη μελλοντικών χρηματοπιστωτικών κρίσεων και τη διασφάλιση και παροχή βοήθειας στα κράτη μέλη.
Το 2014, η Ομάδα συνέβαλε καθοριστικά στην εκλογή του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ως Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία σηματοδότησε την πρώτη φορά που ο Πρόεδρος της Επιτροπής επιλέχθηκε με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Ομάδα S&D διαδραμάτισε επίσης εξέχοντα ρόλο στην υπεράσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και πίεσε για μια ισχυρότερη και πιο συνεκτική Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι διάδοχοι του Martin Schultz ως προέδρου της Ομάδας S&D, μέχρι τις εκλογές του 2019, ήταν οι Hannes Swoboda, Gianni Pittella και Udo Bullmann.
Η Ομάδα S&D, σήμερα υπό την ηγεσία της Iratxe García Pérez, διατήρησε τη θέση της ως η δεύτερη μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά τις εκλογές του 2019. Μία από τις βασικές προτεραιότητες της Ομάδας S&D για τη θητεία 2019-2024 ήταν η εφαρμογή μιας ευρωπαϊκής πράσινης συμφωνίας, η οποία έχει ως στόχο να καταστήσει την ΕΕ ουδέτερη ως προς τον άνθρακα έως το 2050. Η Ομάδα S&D εργάζεται επίσης για την προώθηση μιας δίκαιης και δίκαιης μετάβασης σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα- μιας οικονομίας που διασφαλίζει ότι οι εργαζόμενοι και οι κοινότητες δεν θα μείνουν πίσω.
Εικόνα: Ο πρώην πρόεδρος της Ομάδας S&D, Hannes Swoboda, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, François Hollande, και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schultz, 2013.
Η Ομάδα S&D στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπήρξε ιδιαίτερα δραστήρια κατά την τρέχουσα νομοθετική περίοδο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Ομάδα συμμετείχε σε μια σειρά σημαντικών πρωτοβουλιών και πολιτικών, όπως η Πράσινη Συμφωνία, η Πράξη για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες και η αντιμετώπιση της πανδημίας COVID-19.
Το 2020, η Ομάδα επικεντρώθηκε στην αντιμετώπιση της πανδημίας, υποστηρίζοντας τη συντονισμένη αντίδραση της ΕΕ και υποστηρίζοντας μέτρα για την προστασία των πολιτών και των εργαζομένων. Το 2021, η Ομάδα S&D συνέβαλε καθοριστικά στην εξασφάλιση ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ζητούσε την αναστολή των πατεντών για το εμβόλιο COVID-19, ώστε να αυξηθεί η παγκόσμια πρόσβαση στα εμβόλια. Η Ομάδα έχει επίσης δραστηριοποιηθεί στην προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της βιωσιμότητας, όπως υποστηρίζοντας το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης και πιέζοντας για φιλόδοξους κλιματικούς στόχους.
Το 2022, η κατάσταση στην Ουκρανία άλλαξε προς το χειρότερο, όταν οι ρωσικές δυνάμεις εξαπέλυσαν βίαιη εισβολή, παραβιάζοντας την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Η επιθετικότητα αυτή της Ρωσίας καταδικάστηκε ευρέως από τη διεθνή κοινότητα και η Ευρωπαϊκή Ένωση απάντησε με μια σειρά μέτρων για να στηρίξει την Ουκρανία και να ασκήσει πίεση στη Ρωσία του Πούτιν.
Η Ομάδα S&D, ως μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καταδίκασε ιδιαίτερα έντονα τις ενέργειες της Ρωσίας και υποστήριξε την Ουκρανία. Η Ομάδα έχει ζητήσει σταθερά να επιβληθούν κυρώσεις στη Ρωσία και η ΕΕ να λάβει σθεναρή θέση για την υποστήριξη της κυριαρχίας της Ουκρανίας. Αυτό περιλαμβάνει τη στήριξη μέτρων για την εμβάθυνση των πολιτικών και οικονομικών δεσμών μεταξύ των δύο περιοχών, καθώς και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε όσους πλήττονται από τη σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία.
Δείτε τον κατάλογο των κορυφαίων προτεραιοτήτων μας εδώ
Εικόνα: Iratxe García Pérez, πρόεδρος του S&D, στο Κοινοβούλιο
Η ταινία για την 70ή επέτειο της Ομάδας S&D γιορτάζει την 70χρονη πορεία μας και τη δέσμευσή μας για κοινωνική δικαιοσύνη. Η ταινία αναδεικνύει τα επιτεύγματά μας στην προώθηση της ισότητας, της δικαιοσύνης και της προόδου στην Ευρώπη και πέραν αυτής, συμπεριλαμβανομένης της νομοθεσίας για τα δικαιώματα των εργαζομένων, την ισότητα των φύλων και την προστασία του περιβάλλοντος. Παρακολουθήστε την ταινία για ένα εμπνευσμένο μήνυμα ελπίδας και προόδου προς ένα πιο δίκαιο και ισότιμο μέλλον.
Ο Enrique Barón Crespo, πρώην πρόεδρος της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, μας μιλάει για τη σημασία της Ομάδας τα τελευταία χρόνια και το ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει στο μέλλον, στο πλαίσιο των εορτασμών για την 70ή επέτειο της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ανακαλύψτε την πλούσια ιστορία του Ομίλου S&D μέσα από αυτό το συναρπαστικό βίντεο με διαφάνειες. Κάντε ένα ταξίδι στα τελευταία 70 χρόνια της συμβολής της ομάδας S&D στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την ίδρυσή της το 1953 έως σήμερα. Το βίντεο παρουσιάζει ιστορικές φωτογραφίες από εμβληματικές στιγμές, όπως η υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης και η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και αξιοσημείωτες προσωπικότητες που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Ομάδας S&D. Παρακολουθήστε το slideshow και πάρτε μια γεύση από τη δέσμευση της Ομάδας S&D να αγωνίζεται για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα και δημοκρατία στην Ευρώπη.
